Herb Gminy Kunice
Herb Gminy Kunice został ukształtowany w tarczy ozdobnej – kartuszu, którego to forma określona w kamieniu, jest ukazana w prawej części profilowanego gotyckiego obramienia portalu z drzwiami wejściowymi do kruchty – przy północnej elewacji gotyckiego kościoła w Rosochatej. W kartuszu jest wpisane poprzez odkucie w kamieniu godło znane swą formą /wizerunkiem, obrazem / jeszcze w średniowieczu i jest wpisane jako herb wspólny dla narodów Polskiego i Niemieckiego. W Polsce znane jest to godło pod nazwą Kotwic /Kotwicz/ i Niesiecki wyprowadza ten herb jako napływowy od narodów niemiecko- języcznych – poprzez Śląsk – do Polski. J.Szymański w swym herbarzu – tylko określa ten herb.
Ta forma odkuta w kamieniu jest ze wszystkich wszech miar zasługująca na stworzenie kanwy dla kształtowania herbu Gminy Kunice. Oczywiście w wielu kościołach na terenie gminy znajduje się nad podziw wiele herbów we wnętrzach i przy nagrobkach omawianych także we współczesnych polskich herbarzach /s.Górzyński i J.Kochanowski – Herby Szlachty Polskiej / jednak, że są to elementy reminiscencyjne – gdy herb Kotwic jest także wspólny rodowi Porschitz – co ma poważne znaczenie przy określaniu pewnych kręgów kulturowych – tak ważnych dla dzisiejszego obszaru gminy.
Szukając dalej, mogę powołać się na pracę T.Kazaczowskiego /Kościoły Parafialne na Śląsku w XIII wieku wydane przez IHA,STPW – Wrocław / — która to praca wskazuje na dwa najstarsze obiekty w obszarze dzisiejszej Gminy Kunice. Są to – w Bieniowicach kościół pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny – lecz pierwotna budowla jest nieznana.
Następny obiekt przebudowany u końca XIX wieku.Dzisiejsza budowla ceglana z końca XIX wieku zawiera w sobie nieoczekiwane kamienne elementy. Za głównym ołtarzem piękna, rzeźbiona w kamieniu płyta schyłkowego gotyku – natomiast w dwóch magazynkach po obu stronach kruchty u wejścia do kościoła /z wejściami od nawy bocznej/ – piękne późnorenesansowe nagrobki męża, niewiasty i dziecka – opatrzone zespołem herbów. Jest to chyba to co pozostało z dawnego budynku kościoła bieniowickiego.
Wiemy, że lokacja wsi BYNOWYC na prawie niemieckim nastąpiła w 1279 roku na obszarze 40 łanów /SR,nr1618/.
Wiemy, że w roku 1292 Henryk darowuje rycerzowi THEMO wieś Bynowiz koło Legnicy z sołectwem i prawem patronatu kościoła /SR, nr 2242/.H.LUTSCH datuje średniowieczną budowlę kościoła na wiek piętnasty. Ale to nie materiał dla herbu gminy…
Istnieje natomiast bardzo piękny kościół we wsi Spalona z wieżą w konstrukcji z drewna – o pięknym wnętrzu ze sztukateriami odwzorowującymi także herby / w tym herb rodu Rothkirche występujący zarówno w Chojnowie w gminie – w miejscowości Niedźwiedzice jak i w tryptyku – w skrzydle – zwanym bernardyńskim, z Wrocławia – dziś zbiory Muzeum Narodowego w Warszawie.Kościół w Spalonej jest poświadczony już w 1287 roku /SR, – nr 2003/ – z tym, że pierwotna budowla tego kościoła jest nieznana, natomiast H.Lutsch określa średniowieczny kościół jako późnogotycki./ – H.Lutsch, III, s.261/. Także inne jest jego dzisiejsze wezwanie… —. Pierwszy kościół był pod wezwaniem świętej Jadwigi – księżnej śląskiej żony jednego z największych Piastów na Śląsku – Henryka I Brodatego – a matki Henryka II Pobożnego /poległego w 1241 roku pod Legnicą w walce z Mongołami /.
I tu jakby naturalnym działaniem jest kształtowanie koncepcji wprowadzenia wizerunku Św. Jadwigi do herbu gminy. Najwcześniejszy i niemal rodzimy – to przedstawienie Jadwigi z Kodeksu Lubińskiego fundacji księcia legnicko – brzeskiego Ludwika I, który to w połowie czternastego wieku pisał na przedmieściu Lubina – Mikołaj Pruzio. I ten wizerunek został przyjęty przez Radę i Zarząd Gminy Kunice.
Tak więc herb Gminy Kunice powstał w kartuszu ze wsi Rosochata – umieszczonym na naczelnym miejscu – w północnej elewacji. Kartusz ten – tarcza – została podzielona w słup / co znaczy przedzielona pionowo przez pół/. Pola tarczy rozpatrujemy stojąc za tarczą i z tej pozycji co jest po prawej stronie /lewej dla stojącego przed tarczą/ – jest w prawym polu tarczy a co jest po lewej stronie stojąc za tarczą /prawej stojąc przed tarczą/ – jest w lewym polu tarczy.
Podział tarczy w słup powoduje podzielenie tarczy na dwa pola.
W prawy polu tarczy barwy złota znajduje się postać św. Jadwigi w sukni w barwach zieleni, czerwieni, błękitu, z ozdobami w sukni złotymi i twarzy i rękach barwy cielistej. Z aureolą wykreśloną złoto – czerwonym ornamentem. W rękach księżna trzyma figurkę Matki Boskiej z Dzieciątkiem – w lewej, natomiast w ręce prawej mszalik wraz z koralami różańca. Różaniec jest w barwie złota. Bose stopy świętej są także barwy cielistej a spodnia suknia jest w barwie srebra.
W lewym polu tarczy barwy błękitu, pas srebrny w połowie dzieli /oddziela/ pola tarczy górne od dolnego. W dolnym błękitnym – znajduje się srebrne zwierzątko rybopodobne, przegięte – płynąc ku górze. Wprowadzenie w układ starego herbu barw błękitu i srebra jest nawiązaniem do wód znajdujących się na obszarze dzisiejszej Gminy Kunice. Wprowadzenie rybopodobnego stworzonka jest tym samym odniesieniem.
DO POBRANIA:
Flaga Gminy Kunice
Barwy złota i srebrna są o połowę węższe od barwy niebieskiej. Jeśli flaga jest na tle – barwa złota jest zawsze po stronie prawej. Jeżeli flaga jest przy drzewcu to zawsze przy drzewcu jest barwa złota, następnie dwukrotnie szerszy pas pionowy niebieski i kończy płachtę flagi pionowy pas srebra o szerokości pasa złota.