Kościół filialny w Spalonej pw. Chrystusa Króla

 Kościół w Spalonej wzmiankowany był pośrednio już w 1287 roku. W dokumencie  z tego właśnie roku wymieniony jako świadek  jest miejscowy proboszcz, Boroslaus. W dokumencie z 1335 roku wzmiankowany jest tutejszy kościół, który wówczas nosił wezwanie Św. Jadwigi. Świątynia była gruntownie przebudowana na przełomie wieków XV i XVI. W 1725 roku dokonano kolejnej rozbudowy kościoła. Podwyższono   wówczas nawę i nakryto ją polichromowanym stropem.Obecna świątynia jest murowaną budowlą zorientowaną, jednonawową z niesymetrycznie ustawionym , wyodrębnionym prezbiterium nakrytym dwuprzęsłowym sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Murowana w dolnej partii, czworoboczna wieża dzwonnicy w górnej części wykonana jest z drewna. Jej zwieńczenie stanowi barokowy, cebulasty hełm pokryty blachą. Dwuspadowe dachy świątyni pokryte są dachówką ceramiczną.We wnętrzu kościoła zachował się barokowy ołtarz z końca XVII wieku, kamienna chrzcielnica z 1584 roku, renesansowa ambona z 1607 roku, późnorenesansowe empory, malowany osiemnastowieczny plafon z nawą oraz szereg całopostaciowych płyt nagrobnych z lat 1516, 1517 i dwa przyścienne grobowce z 1727 i 1747 roku. Po II wojnie światowej świątynia była restaurowana w 1964 roku.

fot. Z.Klimczak